Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 285

ภาษาไทย

แต่รอบข้างก็ยังไม่เห็นบ้านเรือนผู้คนสักหลัง สายฝนเทกระหน่ำใส่หน้าและร่างกายของเรา ลมแรงก็พัดกระโชกไม่หยุดหย่อน ตลอดทาง เธอเอาคางพิงไว้บนไหล่ของผม ดวงตาจ้องมองไปที่ใดสักแห่งที่ผมไม่อาจล่วงรู้

เดินไปได้สักพัก เฉินฮุ่ยก็เอ่ยปากขึ้นอย่างกะทันหัน "จางหลง พวกเราพักกันสักหน่อยดีไหม" ลมหายใจอุ่นๆ ...