Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 239

"น้า..." ผมรู้สึกซาบซึ้งใจกับคำหวานของน้าจนพูดไม่ออก ไม่รู้จะเริ่มพูดคำหวานตอบอย่างไร ได้แต่กอดเธอแน่นๆ ให้ระยะห่างระหว่างเราแคบลงกว่าเดิม

"พอแล้วล่ะ ไอ้คนเซ่อ เรานอนกันเถอะ" น้าจูบแก้มผมเบาๆ "พรุ่งนี้น้าต้องไปทำงานแล้วนะ เธอคงไม่อยากให้น้าตื่นไม่ไหวใช่ไหม ที่รัก ราตรีสวัสดิ์"

"ราตรีสวัสดิ์ คนสวยข...