Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 231

ไทยลิท-โปร: การแปลวรรณกรรมจีน-ไทย

"ไอ้จางหลงเหม็น ไปตายซะ!" เฉินเหยาหัวเราะพลางสบตากับน้าสาว ทั้งสองคนต่างจับแขนฉันข้างละคน ลากฉันลงทะเล ฉันหัวเราะร่วน แล้วดึงพวกเธอทั้งสองลงน้ำตามไปด้วย เราจึงกลับมาแช่น้ำและเล่นสาดน้ำกันอีกครั้ง

ในจังหวะนั้นเอง ดูเหมือนน้ำทะเลกำลังขึ้น คลื่นลูกหนึ่งซัดเข้ามา พั...