Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 180

แปลกใจเหลือเกินที่มีรสชาติหวานๆ ทำให้ฉันเผลอคิดฟุ้งซ่านไปไกล

"ไอ้โง่" เธอเอ่ยเรียกฉันเสียงหวานยั่วเย้า "มากินอาหารเช้าได้แล้ว"

เสียงของหวังฉินแตกต่างจากน้าสาวที่เรียกฉันว่าไอ้โง่ เสียงของเธอราวกับมีเวทมนตร์ เพียงได้ยินก็ทำให้หัวใจคนฟังสั่นไหว อยากจะกดเธอลงใต้ร่าง แล้วเอาให้หนำใจสักครั้ง

แต่พวกเร...