Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 154

เธอเอามือน้อยๆ ปิดปาก น้ำตาไหลพรั่งพรูราวกับน้ำที่ทะลักออกจากประตูระบาย หยดลงมาไม่หยุด จนฉันรู้สึกงุนงงไม่รู้จะทำอย่างไรดี

เมื่อเห็นน้าสาวตัวสั่นเทา ใบหน้าเปียกน้ำตาดุจดอกท้อในสายฝน หัวใจฉันปวดร้าวอย่างรุนแรง รีบคว้ามือน้าสาวไว้ พลางปลอบเบาๆ ว่า "พี่ครับ อย่าร้องไห้เลย ผมไม่เป็นไรจริงๆ ไม่เป็นอะไรเ...