Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 145

ผมรู้สึกเจ็บแปลบที่แขนทันที ออกแรงถีบขาไปอย่างแรงจนไอ้หมอนั่นกระเด็นถอยหลังไปหลายก้าว

"รีบไปเร็ว! ตำรวจมาแล้ว" ไม่รู้ว่าใครในกลุ่มนั้นตะโกนขึ้น

พวกมันทั้งสี่คนแตกฮือราวกับนกที่ตกใจเสียงธนู วิ่งหนีออกจากที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็ว ครู่เดียวก็หายลับไปไม่เห็นแม้เงา ผมกับเจ้าเฉียนทรุดตัวลงนั่งกับพื้นอย่...