Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 810

"วั่นจื้อเหลียงคำรามเสียงดัง

"ฮึๆ ช่างรักพวกพ้องนักนะ!" เสี่ยวฮั่นแย้มยิ้มโหดเหี้ยม เขาเดินไปคว้าแขนของวั่นจื้อเหลียงอย่างฉับพลัน แล้วกดลงบนเข่าตัวเอง

ราวกับหักกิ่งไม้

"อ๊ากกก..."

วั่นจื้อเหลียงรู้สึกถึงความเจ็บปวดแสนสาหัสที่แล่นปราดเข้ากระดูก แขนของเขาถูกหักอย่างรุนแรง

เมื่อเห็นสภาพอันทรมานของ...