Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 608

ภาษาไทย

ซุนเฉินลู่พูดอย่างเขินอาย "โอ๊ย พวกเธอเอาฉันมาล้อเล่นทำไมกัน แต่ก็ยอมรับอย่างหนึ่งว่า ฉันดูถูกผู้ชายไร้อนาคตแบบนี้จริงๆ"

ทั้งสามคนพูดรับส่งกันอย่างลงตัว ปากเหมือนกับปืนกล สาธิตให้เห็นอย่างชัดเจนว่า 'คนไม่ใช่ญาติย่อมไม่เข้าบ้านเดียวกัน' เป็นอย่างไร

เจิ้งอวี้อวี้ตะโกนว่า "ฉันขอร้องพวกเธอนะ ...