Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 41

เขายิ้มอย่างเหี้ยมเกรียม "งั้นผมจะคิดบัญชีกับคุณให้เรียบร้อย ชดใช้ให้น้องชายผมสองแสน แล้วก็ปลดแขนคุณออกสักข้าง จากนั้นคุณก็คุกเข่าขอโทษน้องชายผม เรื่องนี้ก็จบ"

"ไม่งั้น ผมจะทำให้พวกคุณไม่มีวันได้อยู่อย่างสงบตลอดชีวิต"

นี่แหละคือเหตุผลที่ชาวบ้านหวาดกลัวพวกอันธพาลพวกนี้ เพราะพวกมันไม่ได้ถูกผูกมัดด้ว...