Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 254

เสียงร้องไห้ที่แฝงไว้ด้วยความสิ้นหวัง ความโศกเศร้า และความโกรธแค้น ทำให้ผู้ได้ยินอดรู้สึกสงสารไม่ได้

หลังจากร้องไห้อยู่ครู่หนึ่ง อารมณ์ของลู่จื่อเสวียนค่อยๆ สงบลง นางพลันตระหนักว่าลู่เฉินยังไม่ได้สวมเสื้อผ้า และตนเองกำลังกอดอยู่กับอาเล็กในลักษณะที่ชวนให้เข้าใจผิด หากมีคนเห็นเข้าคงเกิดเป็นเรื่องซุบซ...