บทที่ 1246

จ้าวอู่จี้บาดเจ็บสาหัส ไร้เรี่ยวแรงจะขยับตัว ได้แต่จ้องมองเสี่ยวเป่าลอยละล่องออกไปในอากาศอย่างสิ้นหวัง

ทันใดนั้นเอง

ดวงตาของจ้าวอู่จี้เบิกกว้างด้วยความตกตะลึง

เห็นเพียงร่างหนึ่งปราดเปรียวดั่งวานรเทพ ทะยานกลางอากาศ รับร่างของเสี่ยวเป่าไว้ได้ จากนั้นพลิกตัวอย่างคล่องแคล่ว ลงสู่พื้นอย่างมั่นคง

คนที...