สาวสวยแห่งชนบท

บทที่ 3

แต่เดิมก็เกลียดเฉินเจี้ยวหมิงที่ทำให้ลูกชายคนโตตาย ตอนนี้เห็นลูกชายคนเล็กหลงใหลผู้หญิงคนนั้นอีก หลี่กุ้ยฟางทนไม่ไหวเลยจริงๆ

ได้ยินเสียงเคลื่อนไหว นางก็บุกเข้าไปทันที "เสี่ยวตง! เสี่ยวตง! ออกมาเดี๋ยวนี้นะ!"

เฉินเจี้ยวหมิงแก้ตัว "แม่คะ เสี่ยวตงไม่ได้มาที่นี่"

"หึ! แพะที่บ้านยังอยู่หน้าประตูเลย! ยังจะบอกว่าเขาไม่อยู่อีก!"

พูดจบ หลี่กุ้ยเฟินก็เริ่มค้นหาในบ้าน

สถานการณ์นี้ทำให้ทั้งสองคนตกใจ เจ้าตงสัญชาตญาณให้ซ่อนตัวลึกเข้าไปอีก กลัวว่าตัวเองจะถูกพบตัว

ความเคลื่อนไหวใต้กระโปรงทำให้เฉินเจี้ยวหมิงใจเต้นระรัว เผลอหนีบขาแน่นโดยไม่รู้ตัว

มีเสียง "แกร๊ก" เบาๆ ดังขึ้น

สีหน้าเฉินเจี้ยวหมิงเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เพราะว่า...นางรู้สึกว่าแตงกวาอันนั้นข้างล่าง...หักไปเลย...

เจ้าตงรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างตกใส่หัวเขา

เพราะหลี่กุ้ยฟางยังอยู่ เขาไม่กล้าขยับตัว

ยกมือลูบสิ่งที่อยู่บนหัวเบาๆ พอมองดู ปรากฏว่าเป็นขั้วแตงกวา!

คราวนี้เจ้าตงใจไม่นิ่งแล้ว!

ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมอง ตามการเคลื่อนไหวของเขา เฉินเจี้ยวหมิงยิ่งเครียดมากขึ้น

เพราะนางรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าผมสั้นหยาบนั่นกำลังเสียดสีต้นขาของนาง

ทั้งเสียวซ่านทั้งทนยาก ทั้งอันตรายทั้งตื่นเต้น!

ทำให้นางรู้สึกถึงความสุขที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน

เจ้าตงเงยหน้าขึ้น พอดีเห็นสีเขียวที่ถูกห่อหุ้มอยู่ เขาถูกภาพตรงหน้าทำให้ลุ่มหลง เขารู้สึกได้ว่าเลือดในกายเดือดพล่าน ใบหน้าแดงก่ำ

แต่ในอีกขณะหนึ่ง เขาก็เริ่มกังวล สิ่งแปลกปลอมติดค้างอยู่ข้างใน...คงจะเป็นอันตรายแน่ ควรรีบดึงออกมาโดยเร็ว!

เขาตัดสินใจแล้ว ค่อยๆ เอื้อมมือไปยังจุดนั้น

นิ้วที่มีหนังด้านบางๆ สัมผัสกับตำแหน่งที่นุ่มนิ่ม เฉินเจี้ยวหมิงอดไม่ได้ที่จะสั่นเทิ้มไปทั้งตัว

นางฝืนพูดออกมา "แม่คะ...เสี่ยวตงเขา...จริงๆ ไม่ได้อยู่ที่นี่..."

"อยู่หรือไม่อยู่รอให้ฉันดูก่อนแล้วค่อยว่า! หรือว่าในห้องเจ้ามีอะไรที่ไม่อยากให้คนเห็น ไม่ให้ฉันดู?"

หลี่กุ้ยเฟินจ้องนางด้วยความโกรธ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ดูนางจะไม่ฉีกผู้หญิงคนนี้เป็นชิ้นๆ!

คราวนี้หลี่กุ้ยเฟินค้นหาอย่างละเอียดมากขึ้น แต่ก็ไม่พบอะไรเลย

ที่จริงนางก็คิดไม่ถึงว่าเจ้าตงจะซ่อนอยู่ใต้กระโปรงผู้หญิงนี่นา!

ค้นอยู่พักใหญ่ หลี่กุ้ยฟางก็ยอมแพ้ในที่สุด

นางแค่นเสียง "หึ! ไม่อยู่ก็แล้วไป...เจ้าทำให้ลูกชายคนโตของฉันตายไปแล้ว ฉันไม่อยากให้เจ้าทำลูกชายคนเล็กของฉันตายไปอีก ขอร้องเจ้า ต่อไปเจอลูกชายฉันให้อยู่ห่างๆ เขาหน่อย"

พูดจบนางก็หมุนตัวเดินออกไป

แน่ใจว่าหลี่กุ้ยเฟินเดินไปไกลแล้ว เฉินเจี้ยวหมิงรีบก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วสองสามก้าว ให้เจ้าตงออกมาจากใต้กระโปรงของนาง

นางไม่อยากให้เจ้าตงทำอะไรตามใจชอบที่นั่นอีกแล้ว!

ส่วนเจ้าตงยังไม่ทันได้ตั้งตัว เขายังคงนั่งยองๆ อยู่ตรงนั้น นิ้วมือชูค้าง ยังคงท่าทางเดิม ปลายนิ้วยังคงชุ่มชื้น

เฉินเจี้ยวหมิงทั้งอายทั้งโกรธ ใบหน้าแดงระเรื่อ "นี่! เสี่ยวตง ฉันเป็นพี่สะใภ้เธอนะ เมื่อกี้...เมื่อกี้เธอจะทำอย่างนั้นกับฉันได้ยังไง?!"

นางคิดไม่ถึงเลยว่า วันหนึ่งจะถูกน้องเขยแกล้งเช่นนี้!