Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 209

ได้ยินเสียงครางแผ่วเบาจากบ้านไม่ไกลนัก เจ้าวเสี่ยวหลิงอดคิดถึงเจ้าตงไหลไม่ได้

ใต้แสงจันทร์ แตงกวาสีเขียวเข้มที่ทั้งใหญ่ทั้งตรงในสวนหลังบ้านเปล่งประกายวาววับ

แตงกวาเหล่านั้นเป็นแตงกวาที่เธอไม่ยอมกิน หวังจะรอให้มันโตขึ้นอีกเพื่อจะได้ใช้ประโยชน์

สองอย่างนี้ไม่มีอะไรเหมือนกันเลย เมื่อได้ยินเสียงจากบ้...