Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1292

พูดยังไม่ทันจบ หวังลี่ก็เช็ดน้ำตาที่มุมตา

"ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจแล้ว นายรีบออกไปเถอะ คืนนี้ฉันจะไปหา รอฉันโทรหาก็พอ อย่าให้น้องชายฉันหัวเราะเยาะเลย"

พูดจบหวังลี่ก็ผลักเขาออกไปข้างนอกทันที

เธอรู้จักตัวตนของเจ้าตง๋เป็นอย่างดี

แต่เธอก็หลงรักเด็กหนุ่มคนนี้อย่างไร้ทางเยียวยา

หวังฟาฟาเตือนเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ...