Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 349

ด้วยความกลัวว่าตัวเองจะถูกเผาไหม้ตายก่อนจะลงจากเขาได้ อาปิ่นไม่สนใจพงหนามและกิ่งไม้แหลมคมที่ขวางทางเขาตลอดเส้นทางกลางเขา แม้เสื้อผ้าจะถูกฉีกขาด มือและเท้าถูกหนามทิ่มแทง เขาแทบไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไป

เขาไม่สนใจแม้กระทั่งกระแสน้ำป่าที่กำลังถาโถมลงเขา เพราะความร้อนแรงในร่างกายได้กลบความเจ็บปวดจากหนาม...