Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1900

ช่างน่าสงสาร น่าสงสารเหลือเกิน!

เห็นอาปิ่นนอนเหยียดยาวบนเตียง ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ซูซานคลานเข้าไปข้างๆ เขา ถามว่าทำไมนอนอยู่บนเตียงไม่พักผ่อนให้ดีๆ กลับยิ้มอยู่ได้ อาปิ่นรวบตัวเธอกดลงใต้ร่าง แล้วยิ้มซุกซนพลางกล่าวว่า "พี่ซูซาน ผมกำลังคิดว่าทำไมคุณยังไม่ท้องอีกล่ะ? เป็นเพราะผมให้เมล็ด...