Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1740

ทหารเวรไม่ได้ยิงเธอจริงๆ แสงไฟจ้าปิดลงและเปลี่ยนเป็นแสงสลัว ทหารนายหนึ่งเดินมาหาเธอ

ทหารคนนั้นเพิ่งมาถึงข้างเจียงอิง ยังไม่ทันได้พูดอะไร อาปิ่นก็ลงมือ แตะจุดชีพจรของเขาอย่างรวดเร็ว ทำให้เขาพูดไม่ออก ยืนนิ่งอยู่กับที่ อาปิ่นรีบลากเขาเข้าไปในพุ่มหญ้า ใช้เข็มขัดของทหารคนนั้นเองมัดเขาไว้ และอุดปากด้วยเ...