Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 144

อาปิ่นยิ้มอย่างซุกซน

"คิกๆ..."

อานชิงหัวเราะคิกคักเพราะถูกอาปิ่นแหย่ และบอกว่าถ้าเธอทนการแยกจากเขาไม่ไหวเหมือนกัน ก็คงต้องทำแบบนี้แหละ

หลังจากกินอิ่มดื่มหนำ ทั้งสองพักผ่อนใต้ต้นไม้ใหญ่สักครู่ เนื่องจากเป็นช่วงเที่ยงวัน บนภูเขาไม่มีใครอยู่ พวกเขาสบตากันแวบหนึ่ง แล้วอาปิ่นก็อุ้มอานชิงวิ่งเข้าไปในป่...