Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1225

ฉากแปล

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ใบหน้างามของจางเหวินเจวี๋ยนก็แดงระเรื่อด้วยความอาย เธอหุบปากยิ้ม เมื่อเห็นรอยยิ้มอันหาได้ยากของเธอ อาปิ่นรู้สึกราวกับได้สัมผัสสายลมแห่งฤดูใบไม้ผลิ ในที่สุดเขาก็ทำให้เธอหัวเราะได้

และยิ่งไปกว่านั้น รอยยิ้มของเธอเหมือนกับเจ้าอี๋เสียจนแทบแยกไม่ออก ช่างเป็นแม่ลูกกันจริงๆ...