Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1204

:

แต่เมื่อนึกถึงว่าตัวเองจะต้องกลายเป็นเหมือนหยางเมิ่งหลิง ไร้ที่พึ่งพิง กลายเป็นคนโดดเดี่ยว นึกถึงว่าภายในวันเดียวทั้งสามีและลูกสาวก็จากไป เธอก็ทนไม่ไหว น้ำตาเหมือนไข่มุกที่ร้อยด้วยเส้นด้ายสั้นๆ ไหลรินไม่หยุด

ยิ่งคิดยิ่งเศร้า ยิ่งเจ็บปวด เธอนั่งยองๆ บนพื้น เอามือปิดหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้น กลัวอาปิ...