ยินดีต้อนรับ

บทที่ 1

"อื้ม...อื้ม..."

เสียงครางหวานฉ่ำชวนหลงใหลดังมา อาปินตาเบิกกว้าง จ้องเขม็งไปยังทิศทางที่เสียงลอยมา

นั่นคือห้องนอนของพี่สะใภ้ซิวเหลียน

ซิวเหลียนนอกจากเป็นนางเอกงิ้วชื่อดังที่เลื่องลือไปทั่ว เป็นเสาหลักของคณะละครแล้ว ยังเป็นหญิงงามประดุจนางฟ้าที่สวยที่สุดในหมู่บ้านตระกูลอาน

ความรักระหว่างเธอกับพี่ชายร่วมสกุลอานหลงนั้น ทำเอาผู้คนในหมู่บ้านตระกูลอานอิจฉาตาร้อนไม่น้อย

แต่ความสุขก็อยู่ไม่นาน ต้นปีนี้เอง พี่อานหลงขึ้นเขาไปเก็บสมุนไพร แต่กลับถูกก้อนหินที่ไม่รู้ตกมาจากไหนทับตาย ซิวเหลียนจึงกลายเป็นหญิงม่าย

ที่อาปินรู้ว่านี่เป็นเสียงของซิวเหลียน ก็เพราะครั้งหนึ่งในยามดึกสงัด อาปินคิดถึงผู้หญิงจนทนไม่ไหว เหมือนมีอะไรมาดลใจให้แอบย่องไปที่บ้านของอานหลง ไปแอบฟังอยู่ใต้หน้าต่าง และได้ยินเสียงหายใจอันเร่าร้อนของพี่สะใภ้ซิวเหลียนจากข้างใน

แต่พี่อานหลงไม่ได้ตายไปแล้วหรือ?

แล้วทำไมพี่สะใภ้ซิวเหลียนถึงกำลังทำเรื่องนั้นอยู่... หรือว่า... เธอกำลังแอบมีชู้?!

เธอทำแบบนี้ได้อย่างไร?

อาปินรู้สึกน้อยใจขึ้นมาทันที ถ้าจะมีชู้ หาฉันไม่ได้หรือ ฉันจะปรนเปรอเธอให้มีความสุขแน่นอน!

แต่เดิมอาปินแม้จะชอบพี่สะใภ้คนนี้อยู่ในใจ แต่ส่วนใหญ่ก็ยังให้ความเคารพเธอ แต่หลังจากพี่อานหลงจากไป อาปินกลับเริ่มมีความคิดอื่น เขาไม่เพียงถือว่าซิวเหลียนเป็นสมบัติส่วนตัว แม้แต่ในความฝันก็ยังอยากจะได้ครอบครองหญิงคนนี้

แต่ตอนนี้ตัวเองยังไม่ทันได้ลงมือ กลับมีคนมาเด็ดลูกพลับก่อนแล้วหรือ?

"อื้ม...อื้ม..."

ในตอนนั้นเอง เสียงอ่อนหวานเย้ายวนของซิวเหลียนดังมาอีกครั้ง ความน้อยใจในใจของอาปินพลันกลายเป็นความโกรธ คว้าเคียวที่อยู่ข้างๆ แล้วพุ่งเข้าไป

เขาอยากรู้นักว่าใครกันที่กล้าหาญเพียงใดที่กล้ามาแตะต้องหญิงของเขา อาปิน!

แต่เมื่อเขาผลักประตูพุ่งเข้าไป กลับต้องตะลึงงัน

บนเตียงมีร่างกายกึ่งเปลือยกำลังบิดเร่า ทรวงอกอวบอิ่มคู่นั้นแกว่งไกวไปมาตามการเคลื่อนไหวของเธอ ราวกับกระต่ายขาวคู่หนึ่งที่กำลังเริงร่า

ส่วนท่อนล่างของเธอ กระโปรงถูกเลิกขึ้นสูง มือข้างหนึ่งปิดบังระหว่างขาทั้งสอง ภาพงดงามที่ไร้อาภรณ์ปกปิดนั้น เพราะหันตรงกับประตูพอดี อาปินจึงเห็นทุกอย่างชัดเจน

ผิวเนื้อนวลเนียนชมพูระเรื่อ เปียกชื้นเป็นประกาย ราวกับแป้งขนมปังขาวสวย

ภาพที่กระทบสายตาอย่างรุนแรงทำให้อาปินหายใจหนักหน่วงทันที เคียวในมือก็หล่นลงพื้น

ซิวเหลียนก็แข็งทื่อค้างอยู่ตรงนั้น พูดอย่างตกตะลึงว่า:

"อาปิน เธอ..."

พูดพลางขดตัวปิดบังเรือนร่างอันงดงาม

อาปินถูกเธอเรียกเช่นนั้น ก็รู้สึกอับอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน เรื่องมันวุ่นวายเสียแล้ว ที่แท้ในห้องไม่มีชู้อะไรเลย แค่พี่สะใภ้ซิวเหลียนกำลัง...

"พี่สะใภ้ ผมขอโทษครับ ผมไม่รู้... ผมคิดว่าพี่..."

ใบหน้าของอาปินร้อนผ่าว ปากพูดขอโทษ แต่ดวงตากลับไม่มีทีท่าจะละไปจากร่างของซิวเหลียนเลย

แม้ว่าความงามบนร่างของซิวเหลียนจะถูกปิดบังไปแล้ว แต่เมื่อนึกถึงความขาวกลมเต่งตึงที่เห็นเมื่อครู่ และส่วนล่างที่เปลือยเปล่านั้น อาปินก็รู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งตัว

ส่วนล่างของเขาก็ตั้งเป็นเต็นท์น้อยๆ

แต่ในขณะเดียวกัน อาปินก็เตรียมใจไว้แล้วว่าจะต้องถูกด่า เพราะเรื่องวันนี้เขาเป็นฝ่ายผิด

แต่สิ่งที่เกินความคาดหมายของอาปินคือ บนใบหน้าของซิวเหลียนกลับไม่มีท่าทีโกรธเคือง ตรงกันข้าม เธอกลับจัดเสื้อผ้า ใบหน้าเล็กๆ แดงระเรื่อแล้วพูดว่า: