Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 817

คำพูดของเสี่ยวเผิงขาดๆ หายๆ ปนไปกับเสียงสะอื้น พูดจบอย่างไม่ชัดเจนแล้วก็พูดคำว่า "ขอโทษ" อีกครั้ง

ผมนั่งฟังเสี่ยวเผิงเงียบๆ มองเขาลุกขึ้นเดินไปทางห้องน้ำ คงเพราะรู้สึกเสียหน้าที่ร้องไห้ต่อหน้าผม จึงไปล้างหน้า

ผมโยนแกนแอปเปิ้ลที่กินเสร็จแล้วลงถังขยะไม่ไกลนัก ได้ยินเสียงน้ำไหลดังมาจากห้องน้ำอย่างต่อ...