Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 569

"ได้เลย" มาถิงพยักหน้าให้ฉันพร้อมรอยยิ้มตอบรับ เมื่อเราเดินไปด้วยกัน มาถิงยกมือขึ้นราวกับเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติจะคล้องแขนฉัน แต่นึกได้ทันทีว่าที่นี่คือที่ไหน เธอจึงรีบหยุดการกระทำของตัวเองไว้

ฉันเห็นท่าทางของเธอชัดเจน จึงหันไปมองเธอด้วยรอยยิ้มล้อเลียน มาถิงรู้สึกขัดเขินปนโกรธนิดๆ เธอชายตามองฉันอย่า...