ภรรยาของพี่ชายฉัน

บทที่ 5

ลมหายใจของจางเจี๋ยหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ ความขาวผ่องตรงหน้าทำให้สายตาผมพร่าเบลอ

ผมรีบสะบัดศีรษะไล่ความคิดที่ไม่ควรคิดออกไป

ไม่นึกว่ากล่องปฐมพยาบาลจะได้ใช้ประโยชน์มากขนาดนี้

ผมให้จางเจี๋ยนอนราบ แล้วเริ่มทำความสะอาดบาดแผลบริเวณที่เธอบาดเจ็บ

ยอดอกสีชมพูเข้มตั้งชันตรงมาทางผม แต่ผมหลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆ จำต้องกัดฟันช่วยทำความสะอาดแผลให้เธอ

"ก็เห็นส่วนที่ซ่อนเร้นกว่านี้มาแล้ว แค่นี้ไม่เป็นไรหรอก พี่สะใภ้ อดทนหน่อยนะครับ ผมจะทำให้เสร็จเร็วๆ"

จางเจี๋ยเจ็บจนน้ำตาไหลออกมาทีละหยด

ทั้งตาและจมูกแดงก่ำจากการร้องไห้ ดูเหมือนกระต่ายน้อยที่ถูกรังแก

ผมเห็นว่าเธอเจ็บมาก จึงตั้งใจเป่าแผลให้เธอสองครั้ง

จางเจี๋ยสั่นสะท้านต่อหน้าผมทันที แม้แต่เสียงก็เริ่มเปลี่ยนไป เริ่มส่งเสียงหายใจหอบเบาๆ

"หลี่ฉง อย่าเป่านะ ร่างกายฉันทนไม่ไหวแล้ว"

ผมอึ้งไปชั่วขณะ ความไวต่อความรู้สึกแบบนี้ผมเคยเห็นแต่ในหนังเท่านั้น

ไม่นึกว่าจางเจี๋ยจะเป็นคนที่มีร่างกายไวต่อความรู้สึกขนาดนี้ ไม่รู้ว่าพี่ชายผมทนได้ยังไงเมื่อเจอสมบัติล้ำค่าแบบนี้

ขณะที่ผมกำลังลุกขึ้นอย่างเก้ๆ กังๆ เพื่อปลอบจางเจี๋ย ขาผมชาเพราะนั่งยองๆ นานเกินไป

ริมฝีปากผมตกลงบนจุดอ่อนไหวที่สุดของจางเจี๋ยโดยตรง

จู่ๆ ก็มีเสียงของเยวี่ยเยวี่ยดังมาจากนอกประตู

"หลี่ฉง นายกำลังทำอะไรน่ะ!"

ผมรู้สึกเพียงว่าริมฝีปากของผมสัมผัสกับอะไรนุ่มเหมือนสำลี แล้วในทันใดนั้นผมก็ผุดลุกขึ้นทันที

"ที่รัก ฟังผมก่อน..."

ผมพูดยังไม่ทันจบ เยวี่ยเยวี่ยก็เดินเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว

ผมเห็นความโกรธบนใบหน้าเธอและกำลังจะก้มหน้ารอฟังคำดุ แต่เธอกลับเดินผ่านผมไปที่โซฟา

จางเจี๋ยมองเธอด้วยสายตาขอโทษ

"เยวี่ยเยวี่ย ฉันลื่นล้มตอนอาบน้ำน่ะ หลี่ฉงกำลังช่วยทายาให้ฉัน"

เยวี่ยเยวี่ยโยนกระเป๋าไว้ข้างๆ สีหน้าเปลี่ยนจากเคร่งเครียดเป็นยิ้มแย้ม

"ดูพวกคุณสองคนตกใจอะไรขนาดนั้น! ถ้าฉันไม่เชื่อคุณสองคน แล้วจะเชื่อใครได้อีกล่ะ! โชคดีที่คุณอยู่ที่บ้านเรา ถ้าคุณอยู่บ้านคนเดียว ล้มแบบนี้คงไม่มีใครช่วยคุณหรอก"

พูดจบ เยวี่ยเยวี่ยก็ผลักผมเบาๆ

"ยืนเหม่ออะไรอยู่ล่ะ รีบทายาให้พี่สะใภ้ต่อสิ"

ผมรีบทายาให้เสร็จอย่างรวดเร็วแล้วกลับเข้าห้องเพื่อหลีกเลี่ยงความเข้าใจผิด

ภรรยาผมช่วยดูแลจางเจี๋ยใส่เสื้อผ้ากลับคืน

พอภรรยากลับมา ผมก็รู้สึกใจคันยิบๆ

เขาว่ากันว่าการจากกันชั่วคราวทำให้รักกันเหมือนเพิ่งแต่งงาน แม้จะไม่ได้เจอกันแค่วันสองวัน ผมก็มีความรู้สึกแบบนั้น

กว่าจะรอจนถึงดึก ภรรยาผมสวมชุดนอนสายเดี่ยวสีแดงสด นั่งเล่นโทรศัพท์ข้างๆ ผม

ผมพลิกตัวกดเธอลงบนเตียงและเริ่มหยอกเย้า

"ที่รัก เราไม่ได้มีความสุขด้วยกันมาหลายวันแล้วนะ คืนนี้ให้ผัวทำให้เธอรู้สึกว่าความสุขที่แท้จริงเป็นยังไงไหม?"

เยวี่ยเยวี่ยเริ่มมีอารมณ์จากจูบของผม ชุดนอนสายเดี่ยวถูกเลิกขึ้นไปเกือบครึ่ง

เธอจับไหล่ผมแล้วมองออกไปนอกห้อง

"ป่านนี้พี่สะใภ้หลับหรือยังนะ? ถ้าเราทำเสียงดังรบกวนพี่สะใภ้คงไม่ดีแน่!"

เมื่อผู้ชายมีอารมณ์ขึ้นมาแล้ว จริงๆ แล้วก็คงควบคุมอะไรไม่ได้มากนัก