ภรรยาของพี่ชายฉัน

บทที่ 4

เราเพิ่งแต่งงานกันเท่านั้น ถึงแม้ว่าเฉินหย่งจะไม่ค่อยเก่งเรื่องบนเตียงสักเท่าไหร่ แต่ฉันก็เป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแล้ว"

ฉันบอกให้เยวี่ยเยวี่ยไปหยิบกระดาษกับปากกามา

"งั้นเอาอย่างนี้แล้วกัน ฉันจะเขียนตำรับยาให้คุณ ขอเพียงคุณดื่มทุกวันอย่างสม่ำเสมอ ประมาณหนึ่งอาทิตย์ก็จะฟื้นตัวได้"

พอได้ยินคำพูดของฉัน เยวี่ยเยวี่ยกลับดูไม่ค่อยพอใจสักเท่าไร

"หลี่ฉง พูดอะไรของนายเนี่ย บ้านพี่สะใภ้ไม่มีคนอยู่เลย แถมตัวเธอก็บาดเจ็บอีก ต้องนอนพักบนเตียงทุกวันยังไม่พอ แล้วเธอจะลุกไปต้มยาเองได้ยังไงกัน!"

นิ้วเรียวบางของเธอจิ้มที่หัวฉัน ครู่หนึ่งต่อมาเธอก็เหมือนนึกอะไรดีๆ ได้ จึงตบมือดังปั้ก

"เอาอย่างนี้ดีกว่า ในเมื่อบ้านเรายังมีห้องว่างอยู่ ให้พี่สะใภ้พักที่ห้องรับแขกเลยดีกว่า มีนายอยู่ ถ้าเกิดมีอะไรขึ้นมาพี่สะใภ้ก็เรียกคนได้ทันที เรื่องต้มยาฝากฉันเอง พี่สะใภ้รับผิดชอบแค่พักฟื้นก็พอ"

แค่ไม่กี่คำ เยวี่ยเยวี่ยก็ให้จางเจี๋ยอยู่ที่บ้านเราเรียบร้อย

จางเจี๋ยหน้าแดงมองฉันแวบหนึ่ง

"งั้นต่อไปเรื่องเปลี่ยนผ้าพันแผลและตรวจดูอาการ ก็ต้องรบกวนนายแล้วนะหลี่ฉง"

เมื่อมีผู้หญิงอีกคนมาอาศัยอยู่ในบ้าน ฉันก็ต้องระมัดระวังตัวมากขึ้น

รวมถึงเวลาอาบน้ำเสร็จก็ไม่สามารถเดินไปมาในบ้านได้อย่างอิสระเหมือนก่อน

จางเจี๋ยอยู่ที่บ้านแต่ก็ไม่ได้เป็นภาระอะไร

เยวี่ยเยวี่ยทำอาหารอะไร เธอก็กินหมด ไม่เลือกอาหาร ยังชอบชมเชยสองสามคำอีกด้วย

จนทำให้เยวี่ยเยวี่ยยิ้มหุบปากไม่ได้ทุกครั้งที่เข้าครัว

หลังกินข้าวเสร็จ ฉันกำลังเล่นโทรศัพท์อยู่ในห้อง

จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงจางเจี๋ยดังมาจากข้างนอก

"เยวี่ยเยวี่ย ช่วยหยิบผ้าอาบน้ำให้หน่อยได้ไหม ฉันเข้ามาเร็วเกินไปเลยลืมหยิบมา"

เธอเรียกสองสามครั้งแต่ไม่มีใครตอบ

ฉันตบหัวผางนึกขึ้นได้

เยวี่ยเยวี่ยกลับบ้านเกิดวันนี้นี่นา!

ครุ่นคิดครู่หนึ่ง ฉันลุกจากเตียงหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเคาะประตู

"พี่สะใภ้ครับ เยวี่ยเยวี่ยไม่อยู่บ้านวันนี้ ผมวางผ้าเช็ดตัวไว้หน้าประตูดีไหมครับ?"

ตอนตกแต่งบ้าน เยวี่ยเยวี่ยเลือกประตูกระจกฝ้าเป็นพิเศษ

ปกติเวลามีแค่เราสองคนอยู่บ้าน ทุกครั้งที่อาบน้ำก็จะมีความรู้สึกเย้ายวนอยู่บ้าง

แต่ตอนนี้ เงาสะท้อนบนกระจกกลับทำให้เห็นเรือนร่างอันงดงามของจางเจี๋ยอย่างชัดเจน แม้แต่บางส่วนที่ซ่อนเร้นก็ยังเห็นได้

จางเจี๋ยเอามือปิดหน้าอกของตัวเองพลางยื่นมือออกมาอย่างสั่นเทา

"ส่งผ้าเช็ดตัวให้ฉันหน่อย ขอบคุณนะหลี่ฉง"

ฉันเพิ่งจะส่งผ้าเช็ดตัวให้ ก็ได้ยินเสียงร้องตกใจดังขึ้น

"ลื่น!"

"โครม!"

ในห้องน้ำ จางเจี๋ยลื่นล้มเสียหลัก

ทั้งตัวล้มลงกับพื้นอย่างแรง

พอได้ยินเสียง ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ผลักประตูเข้าไปทันที

ร่างกายของจางเจี๋ยเปิดเผยต่อสายตาฉันอย่างไม่มีสิ่งใดปกปิด ผิวที่ผ่านการชำระล้างด้วยน้ำอุ่นเป็นสีชมพูอย่างงดงาม

ฉันรีบเบือนสายตาแล้วอุ้มเธอไปที่โซฟา

ใบหน้าของจางเจี๋ยแนบกับตัวฉัน แขนทั้งสองข้างพาดอยู่บนคอของฉัน

ร่างกายของเธอยังคงสั่นไม่หยุด ดูเหมือนว่าเธอจะล้มกระแทกที่ไหนสักแห่งและเจ็บไม่น้อย

ฉันวางเธอลงบนโซฟาและให้เธอหันหลังให้

จางเจี๋ยค่อยๆ กัดริมฝีปากของตัวเองแล้วค่อยๆ พลิกตัวต่อหน้าฉัน

เธอผอม แต่หน้าอกกลับอวบอิ่มเป็นพิเศษ

ฉันค่อยๆ ตรวจดูทีละจุด ที่แท้บริเวณหน้าอกมีรอยถลอกนิดหน่อย