Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 342

"ฉันบอกแกนะ ว่าฉันยืนอยู่ฝั่งไหน แกคิดจนสมองแตกก็เดาไม่ออกหรอก

เฮ้ยลี่ ปกติเห็นแกดูเป็นคนนิ่งๆ ทำไมตอนนี้ถึงได้เสียอาการขนาดนี้ล่ะ? ฉันรับรองได้ว่าไม่ใช่ฝีมือฉันหรอก บางทีแกอาจคิดมากไปเอง รอฉันสักครู่นะ เดี๋ยวทำงานเสร็จแล้วจะไปที่ห้องทำงานแก"

หลังจากอ่านข้อความนี้จบ ผมไม่ได้ตอบกลับไป ได้แต่นั่งอยู่...