ภรรยาของพี่ชายฉัน

บทที่ 3

"ทุกครั้งที่ทำก็แค่เรื่องนิดเดียวแค่หนึ่งสองนาที! พวกเราเป็นผู้หญิงเหมือนกัน ผู้หญิงก็มีความต้องการนะ เขาไม่เคยทำให้ฉันพอใจสักที ไม่งั้นฉันก็คงไม่ต้องมาเล่นของเล่นพวกนี้หรอก..."

จางเจี๋ยถอนหายใจขณะพูด

"ฉันฝันอยากมีผัวแบบเธอเลยนะ หลี่ฉงนี่แหละคือผู้ชายตัวจริง! ถ้าได้ลองของจริงกับผัวเธอสักครั้ง ชีวิตนี้ก็คุ้มแล้ว..."

ไม่คิดเลยว่าเมียผมกับพี่สะใภ้ที่ดูเรียบร้อยต่อหน้า แต่ลับหลังกลับคุยกันเปิดเผยขนาดนี้ ถึงขั้นเอาผมกับพี่ชายมาเปรียบเทียบกันตรงๆ

ทั้งสองคุยกันไปหัวเราะไป ต่างคนต่างอิจฉากันและกัน

ผมที่ยืนอยู่หน้าประตูรู้สึกเก้อเขินไม่รู้ว่าควรเคาะประตูดีไหม แต่ในใจกลับรู้สึกแปลกๆ กับจางเจี๋ย

ผมตั้งใจเคาะประตู ทันใดนั้นคนทั้งสองในห้องก็เงียบกริบ

เดือนเดือนตบไหล่ผมเบาๆ

"หลี่ฉง นายไปดูหน่อยว่าพี่สะใภ้มีบาดแผลตรงไหนไหม ฉันไม่ใช่หมอสักหน่อย นายน่าจะเชี่ยวชาญกว่า"

พูดจบ จางเจี๋ยหน้าแดงก่ำแล้วแยกขาออกอีกครั้ง

ตอนที่ช่วยเอาของออกให้จางเจี๋ย ผมรู้สึกผิดต่อเฉินหย่งพี่ชายของผมอยู่แล้ว

ตอนนี้ถ้าผมมีความคิดไม่เหมาะสมกับพี่สะใภ้อีก มันก็เลวร้ายเกินไปจริงๆ

ผมสูดหายใจลึกๆ หยิบถุงมือและอุปกรณ์ตรวจออกมาจากกล่องยา

เครื่องมือเย็นเฉียบแตะลงบนตัวจางเจี๋ย เธอสะดุ้งเฮือกเพราะความเย็น ขาทั้งสองข้างหนีบเข้าหากันโดยอัตโนมัติ

สถานการณ์เริ่มอึดอัด เพราะหัวผมอยู่ระหว่างขาของเธอพอดี

เธอหนีบขาแบบนั้น ทำให้ผมเกือบแนบชิดกับตัวเธอ

"พี่สะใภ้ ผ่อนคลายหน่อยครับ พี่หนีบแบบนี้ผมขยับไม่ได้ เดี๋ยวพี่จะยิ่งรู้สึกไม่สบายกว่าเดิม"

จางเจี๋ยตอบเบาๆ ว่า "อืม" เดือนเดือนเห็นผมขมวดคิ้วจึงเดินมาช่วยส่องไฟให้ผมมองเห็นชัดขึ้น

"พี่สะใภ้ เฉินหย่งออกไปข้างนอกเหรอครับ ผมเห็นในโซเชียลบอกว่าช่วงนี้อยู่ริมทะเล งานส่งไปไกลขนาดนั้นเลยเหรอ"

จางเจี๋ยรู้ว่าผมกำลังพยายามเบี่ยงเบนความสนใจของเธอ เธอพยายามผ่อนคลายร่างกายไม่ให้หนีบหัวผม

"ใช่ค่ะ บริษัทเขาสั่งให้ไปก็ต้องไป ไม่สนใจเลยว่าพวกเราเพิ่งแต่งงานกัน กำลังอยู่ในช่วงฮันนีมูนพอดี"

พูดแล้วเธอก็มองผม

"ฉันอิจฉาพวกคุณจังที่ได้อยู่ด้วยกันทุกวัน ไม่งั้นฉันก็คงไม่ต้องใช้ของพวกนี้ปลอบใจตัวเองหรอก"

ผมใช้คีมคีบพลิกดูสองสามที

เพราะติดอยู่นานเกินไป ข้างในมีเลือดออกเล็กน้อย

พอผมสอดคีมเข้าไป จางเจี๋ยก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บ

"ตรงนี้เจ็บมาก..."

ผมถอนหายใจแล้วยืดตัวขึ้น ใช้มือทั้งสองข้างดึงผ้าห่มคลุมร่างของจางเจี๋ย

"พี่สะใภ้ ข้างในบาดเจ็บจริงๆ ครับ ช่วงนี้ถ้าพี่อยู่บ้านคนเดียวต้องระวังหน่อยนะครับ ถ้าแผลข้างในรักษาไม่ดีอาจกลายเป็นการอักเสบได้ง่ายๆ"

เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของผม จางเจี๋ยกำผ้าปูที่นอนแน่น ท่าทางกระวนกระวายใจ

"แล้วต่อไปถ้าฉันมีอะไรกับเฉินหย่งจะไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม"