คำขอของน้าสาว

บทที่ 3

หลิวจุนกังเพิ่งเคยมองร่างกายของน้องสะใภ้อย่างเปิดเผยตรงๆ เป็นครั้งแรก กลืนน้ำลายดังเอื๊อก ภายใต้แสงจันทร์ ร่างของจางเสี่ยวเหยาดูงดงามบริสุทธิ์อย่างประหลาด ใบหน้าเธอแดงระเรื่อ มองมาที่หลิวจุนกังด้วยดวงตาพร่าเลือน แฝงความอยากรู้อยากเห็น ราวกับกำลังถามว่า ทำไมไม่ขึ้นมา ขาเรียวยาวตรงสะท้อนแสงจันทร์อ่อนๆ ระหว่างขาทั้งสอง บนกลุ่มหญ้ารกเล็กๆ นั้น มีหยดน้ำค้างใสวาววับสะท้อนประกายแสงจ้า

ถ้ำน้ำผึ้งของเธอชุ่มฉ่ำไปหมดแล้ว บนเตียงของหลิวจุนกังมีรอยเปียกชื้นปรากฏให้เห็นรางๆ หลิวจุนกังมองจนเคลิ้ม ถึงกับลืมว่าต้องทำอะไรต่อไป จางเสี่ยวเหยาแลบลิ้นน้อยๆ "พี่กัง... พี่กัง..." หลิวจุนกังได้สติ รีบถอดกางเกงในทิ้งทันที แล้วพุ่งเข้าหาเธอเหมือนหมาป่าหิวโซที่ไม่ได้เห็นอาหารมานาน ใบหน้างดงามของเธอทำให้เขาเคลิบเคลิ้มไปชั่วขณะ แต่ก็ไม่หยุดยั้งการเคลื่อนไหวของมือที่ลูบไล้ไปยังจุดที่เขาใฝ่ฝันมานาน ความนุ่มนวลอวบอิ่มที่สัมผัสได้ ทำให้หลิวจุนกังตระหนักว่าเขาประเมินน้องสะใภ้ต่ำเกินไป

เขาจูบริมฝีปากเล็กๆ ของเธออย่างไม่ลังเล สอดลิ้นหนาเข้าไป ลิ้นนุ่มนิ่มทั้งสองพันกันอยู่ จางเสี่ยวเหยารู้สึกว่าส่วนล่างของเธอปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง หน้าอกของเธอถูกมือของคนใจร้ายคนนี้บีบเปลี่ยนรูปร่างไปมา แต่เธอกลับ... กลับรู้สึกเสียวซ่านแปลกๆ อยากให้... อยากให้เขาทำต่อไป หลิวจุนกังรู้สึกถึงความผิดปกติของน้องสะใภ้ จึงถอนลิ้นออก ลิ้มรสน้ำลายหอมหวานในปากของเธอ

"เป็นอะไรไป" หลิวจุนกังถามอย่างอ่อนโยน พร้อมกับเบามือลง กลัวว่าน้องสะใภ้จะไม่พอใจ "พี่กัง... หนู... อยาก..." ตอนนี้หลิวจุนกังรู้ความต้องการของน้องสะใภ้ดี แต่ก็แกล้งยั่วเย้าถามว่า "อยาก... อะไรล่ะ" จางเสี่ยวเหยาหน้าแดงก่ำทันที เธอจะต้องพูดคำพวกนั้นออกมาจริงๆ หรือ แต่ความรู้สึกในร่างกายมันช่างทรมาน "อยาก... คนใจร้าย" จางเสี่ยวเหยาพูดพลางซุกหน้าลงที่อกของหลิวจุนกัง

ตอนนี้ หลิวจุนกังก็ไม่คิดจะแกล้งเธออีกแล้ว จะไปรังแกสาวงามตรงหน้าได้อย่างไร แต่... แม้หลิวจุนกังเคยมีแฟนมาก่อน แต่ก็แค่จับมือ จูบ ลูบคลำเท่านั้น ไม่เคยได้ลงมือลงไม้จริงๆ จังๆ เลยรู้สึกประหม่าอยู่บ้าง แท่งใหญ่ของเขาหาทางเข้าไม่เจอสักที ตรงกันข้าม จุดนั้นของน้องสะใภ้กลับเปียกชื้นมากขึ้นเรื่อยๆ จางเสี่ยวเหยาที่อยู่ในอ้อมกอดของหลิวจุนกังทนไม่ไหวแล้ว ถูกเขาทำแบบนี้ เกือบจะปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง

"พี่กัง เป็นครั้งแรกเหรอ" เมื่อได้ยินเสียงแผ่วเบาเหมือนยุงของหญิงสาวในอ้อมกอด หลิวจุนกังรู้สึกอึดอัด จึงพยักหน้าเบาๆ "อืม" ตอนนี้หลิวจุนกังรู้สึกว่าน้องชายตัวโตของตนถูกมือเย็นๆ เล็กๆ จับไว้ แล้วนำเข้าไปในช่องที่อุ่นชื้น มือข้างหนึ่งกำแท่งใหญ่ของหลิวจุนกังไว้ จางเสี่ยวเหยาตกใจ ไม่คิดว่าของพี่กังจะใหญ่โตถึงเพียงนี้ เธอจะรับไหวหรือ แท่งนั้นเริ่มเคลื่อนเข้าไป จางเสี่ยวเหยาอดไม่ได้ที่จะครางออกมา "อ๊ะ!" หลิวจุนกังรู้สึกถึงร่างบางในอ้อมกอดสั่นเทา จึงหยุดชะงัก

"เหยาเหยา พี่รีบเกินไปหรือเปล่า เธอทนไม่ไหวแล้วหรือ" "ไม่... ไม่มีอะไร..." เมื่อได้รับคำตอบจากคนในอ้อมกอด หลิวจุนกังรู้สึกถึงความรัดรึงที่ห่อหุ้มทั้งหมด ทำให้เขารู้สึกเสียวซ่านจากศีรษะถึงปลายเท้า ความรู้สึกแบบนี้ ไม่มีทางเทียบกับการช่วยตัวเองได้เลย เมื่อได้ลิ้มรสความสุขสมนี้แล้ว หลิวจุนกังก็ดันเข้าไปสุด สอดใส่ทั้งหมดเข้าไป "อ๊ะฮ่า" จางเสี่ยวเหยาทนไม่ไหวแล้ว ครางออกมาดังๆ ความรู้สึกเต็มอิ่มตรงส่วนล่าง สำหรับจางเสี่ยวเหยาที่ว่างเปล่ามาหลายวัน เหมือนการเทน้ำเดือดลงบนน้ำมันร้อน

ขาทั้งสองของจางเสี่ยวเหยารัดเอวของหลิวจุนกังแน่น อยากให้ช่วงเวลานี้หยุดนิ่งตลอดไป ไม่อยากทนความว่างเปล่าทรมานอีกแล้ว หลิวจุนกังขยับไม่หยุด เหมือนเครื่องจักรที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ความหฤหรรษ์ที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน สำหรับหลิวจุนกังแล้ว เหมือนการเสพติดที่หยุดไม่ได้เลย "อ๊ะ... อึก... พี่... พี่กัง..." จางเสี่ยวเหยาไม่รู้ว่าตัวเองถึงจุดสุดยอดไปกี่ครั้งแล้ว แต่เธอไม่มีทางปฏิเสธการขยับของหลิวจุนกังได้เลย เพราะความรู้สึกเต็มอิ่มนั้น

ตอนนี้ จางเสี่ยวเหยารู้สึกว่าแท่งใหญ่ในร่างกายเธอหยุดกะทันหัน สั่นสะท้านอย่างรุนแรง แล้วของเหลวร้อนผ่าวก็พุ่งออกมาในร่างกายเธอ พร้อมกันนั้น จางเสี่ยวเหยาก็ถึงจุดสุดยอดด้วยเช่นกัน