Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 672

เพราะหลิวหย่งไม่เคยเจอหน้าผมมาก่อน เขาคงจำผมไม่ได้ แต่ผมเคยเห็นเขาขนของอยู่ริมถนนตรงหน้าห้องโถงของสถานบริการ ดังนั้นผมจึงจำเขาได้ ผมเลยไม่ได้แกล้งทำเป็นตาบอด

เมื่อชายหนุ่มสองคนนั้นเห็นเฉินเออร์โกว พวกเขาก็ทักทายขึ้นมาทันที

เฉินเออร์โกวบอกว่าพาเพื่อนมาเที่ยวเล่น

ขณะที่พวกเขาสามคนกำลังคุยกัน ผมก็ใช...