Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 646

ภาษาไทย

หลายครั้งที่ฉันเกือบจะจับตัวเธอได้ แต่เธอก็วิ่งหนีไปทุกที

โดยไม่รู้ตัว พวกเราเดินห่างจากบ้านพักมาไกลขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อฉันหันกลับไปมอง ฉันมองไม่เห็นบ้านพักแล้ว

แสงในป่าเริ่มสลัวลงเรื่อยๆ ฉันกังวลว่าถ้าอยู่ต่อไป พวกเราอาจจะหลงทางได้

"เสี่ยวปิง อย่าเล่นแล้ว กลับกันเถอะ ถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว"

"พี...