เสน่ห์เมืองใหญ่

บทที่ 2612

ผมก้มตัวลงยื่นมือไปจับมือเธอ ออกแรงดึงเธอให้ลุกขึ้น แต่ไม่คิดว่าหวังเหม่ยเหม่ยจะขาอ่อนจนเกือบล้ม ผมรีบเอื้อมแขนโอบใต้เข่าเธอไว้ จนได้อุ้มเธอขึ้นมา

ท่าทางแบบนี้ดูยังไงก็เหมือนอุ้มเด็กไปฉี่ ผมยืนอยู่ตรงนั้นมองเงาสะท้อนในน้ำ รู้สึกตกตะลึงไปเลย

หวังเหม่ยเหม่ยอายจนหน้าแดง อยากลงแต่ขาชาหัวเวียน ยืนไม่อยู่...