Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 2501

ไม่มีถนนให้เดิน ต้องบุกเบิกทางเอง เดินลำบากมาก พวกเราแบ่งของกัน สุดท้ายผมก็รับหิ้วถุงใหญ่ที่สุดเดินนำหน้า ส่วนอีกสองคนแบ่งถุงที่เหลือเดินตามหลัง

มังคุดคงหนักราวสองร้อยชั่ง พวกเราสามคนเหงื่อท่วมตัวตอนลงจากเขา เสื้อผ้าของหญิงสาวทั้งสองแนบติดเนื้อ ถ้าไม่ใช่เพราะมีคนอยู่ด้วยกันสามคน ผมคงคิดเลยเถิดไปไกล...