Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 2355

ผมลูบแก้มซ้าย ยังคงรู้สึกถึงความอ่อนนุ่มของริมฝีปากหญิงสาวที่หลงเหลืออยู่ ตามที่เธอบอก ถือเป็นการขอโทษสำหรับการตบนั้น

เมื่อบอกกับหวังเหม่ยเหม่ยไปแล้ว ก็ต้องไปบอกกับหลิวฉุ่ยเอ้อร์ด้วย ผมจึงเดินตรงไปที่บ้านเธอ

พอถึงร้านขายของชำ กลับพบว่าไม่ใช่หลิวฉุ่ยเอ้อร์ที่นั่งอยู่ แต่เป็นหลิวเสี่ยวลี่ที่สวมชุดกี...