เสน่ห์เมืองใหญ่

บทที่ 2327

ตอนนี้ฟ้ามืดสนิทแล้ว มองเห็นหน้ากันได้แค่ระยะประชิดเท่านั้น ซึ่งกลับทำให้เธอรู้สึกอายน้อยลง ผมมองร่างขาวผ่องในน้ำของเธอ เหมือนหลอดไฟที่เปล่งแสงสว่าง เขากลืนน้ำลายเงียบๆ แต่ไม่กล้าทำอะไรเกินเลย แค่ได้มองแบบนี้ก็มีความสุขอีกแบบหนึ่งแล้ว

หวังเหม่ยเหม่ยอาบไปสักพัก รู้สึกว่ามือข้างเดียวไม่พอ เพราะมือเดี...