Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1985

กินจนอิ่มแล้วค่อยขนกลับบ้าน เขาเฝ้ายังไงก็เฝ้าไม่อยู่หรอก เพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่จะกินนอนอยู่ตรงนี้ เพื่อแค่นี้มันก็ไม่คุ้มหรอก ได้แต่แข่งกับพวกขโมยพวกนี้ เก็บมาส่วนหนึ่งแล้วเอากลับไปแลกข้าวกินที่หมู่บ้าน

บางครั้งก็มีคนให้เงินหนึ่งสองหยวน ก็เลือกเอาไปได้หนึ่งลูก ช่วงเวลานั้นแหละที่ผมมีความสุขที่สุด...