Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1946

"ไม่ได้..." หลิวเว่ยพูดขึ้นมาอย่างกะทันหัน

"ทำไมล่ะ?" เฉินซือซือมองเธอด้วยความสงสัย ส่วนผมก็ทำหน้าไร้เดียงสามองไปทางพวกเธอ

หลิวเว่ยรู้สึกใจเต้นแรง "เพราะฉันจะนั่งเอง เธอตัวหนักเกินไป ให้ฉันนั่งเองดีกว่า" พูดจบเธอก็หน้าแดงก่ำแต่ก็ยังขยับก้นมานั่งบนตักผม

เฉินซือซือเห็นว่าถูกแย่งซะแล้ว เธอไม่ยอมง่าย...