เสน่ห์เมืองใหญ่

บทที่ 1895

จู่ๆ ก็มีเสียงแว่วมาจากที่ไกลๆ ในความมืดมิดนี้ ผมรู้สึกแปลกใจอยู่ในใจ รีบหันไปมอง เห็นคนหนึ่งกำลังเดินตามมา พอมองดีๆ ก็ไม่ใช่ใครอื่น นั่นคือหวังฟู่กุ้ย

"ไอ้หนุ่มเวร หยุดเดี๋ยวนี้"

ใจผมกระตุกวูบ เย็นวาบไปครึ่งตัว โอ้แม่เจ้า ไม่ใช่ว่าเขาจับได้จริงๆ หรอกนะ?

ผมรีบมองซ้ายมองขวา น่องเกร็งพร้อมวิ่งหนีทุ...