Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1876

"นึกว่าไอ้หนุ่มนี่รู้กาลเทศะซะอีก เออๆ ในเมื่อแกอยู่แถวนี้ ไปโรยอาหารปลาที่บ่อให้ข้าหน่อย" หวังฟูกุ้ยพูดสั่งคนอย่างเป็นเรื่องธรรมดา ไม่มีความเกรงใจแม้แต่น้อย

พูดจบ หวังฟูกั๋วก็เดินจากไปอย่างเชื่องช้า มือไพล่หลัง พ่นควันบุหรี่เป็นวงๆ

"ชิ!" ไอ้แก่บ้านี่ชักจะสั่งคนไม่เกรงใจขึ้นทุกที

แต่! พอนึกถึงข้อตกล...