Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1875

ฉันช่างตาลายไปกับภาพตรงหน้า แต่เขาก็ไม่มีเวลามาชื่นชมทิวทัศน์อันงดงามนี้ รีบวิ่งไปที่แปลงของตัวเอง แบกปุ๋ยแล้ววิ่งกลับบ้าน

วุ่นวายอยู่พักใหญ่กว่าจะขนของเสร็จ ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งอก

แต่พอนึกถึงท่าทางยั่วยวนของหลิวชุ่ยเอ๋อร์ ไฟราคะในใจก็ลุกโชนขึ้นมาดับไม่ลง

ทนรออยู่จนเที่ยงวัน ฉันก็อดไม่ไหวอีกต่อไป...