Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1848

อาจจะเพราะได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวที่ประตู คนทั้งสองในห้องสะดุ้งเล็กน้อย แต่ในขณะที่ตงหมั่นเสวียนั้น ในห้วงความคิดของเธอปรากฏใบหน้าหนึ่งขึ้นมา ดวงตาเต็มไปด้วยความหวัง

ส่วนหลิวเฉินกลับโกรธเกรี้ยวอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ สบถออกมาว่า "ใครกัน? ไอ้เวรเอ๊ย มีไอ้ใจกล้าที่ไหนกล้ามาขัดจังหวะกู!"

ทั้งสองคนหั...