เสน่ห์เมืองใหญ่

บทที่ 1840

แต่ถึงจะเจ็บบ้าง ความรู้สึกส่วนใหญ่กลับเป็นความสุขสบายที่ไม่มีอะไรเทียบได้

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ชินเอี้ยนเอี้ยนอาบน้ำเสร็จแล้วออกมานอนหลับสบายอยู่บนเตียงอีกเตียงหนึ่ง

ส่วนผมหลังจากมองเธอแวบหนึ่ง ก็หันกลับไปมองหลี่เอี้ยนเหยิน เธอทั้งอายทั้งโกรธ ไม่กล้าสบตาผมเลย

จากนั้น ผมก็อุ้มร่างขาวนุ่มของห...