Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1730

ไอ้เลว ฉันจะฆ่าแก!

หลี่เอี้ยนหรานได้สติกลับมา พอจะคว้าตัวฉันก็พบว่าไอ้แก่บ้านี่หายวับไปแล้ว เธอขบริมฝีปากเบาๆ แต่กลับรู้สึกถึงรสบางอย่างจากริมฝีปากของฉันที่ยังติดอยู่

เรื่องนี้ทำให้เธอกระทืบเท้าอย่างเดือดดาล สบถว่า "ฉันจะไม่ปล่อยแกไปแน่"

พูดจบก็รีบวิ่งตามฉันทันที แต่ฉันเหมือนหินจมทะเล หายไปไร้ร่อ...