Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1700

ผมคิดสักครู่ แล้วคว้าแขนตง มั่นเสวียเข้ามาในบริเวณบันได กดเธอติดกำแพงแบบแคบ้ำคาเบะ

ดวงตาของผมเต็มไปด้วยความจริงใจ พูดว่า "เสี่ยวเสวีย เธอต้องเชื่อฉันนะ ถึงแม้ว่าจะมีกลิ่นน้ำหอมติดตัวฉันอยู่ แต่มันก็ต้องเป็นเพราะฉันไม่ได้ตั้งใจไปชนกับผู้หญิงคนอื่นตอนเดินสวนกันแน่ๆ เธออย่าสงสัยฉันเลยนะ ได้ไหม"

ตอนน...