Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 165

ช่างมันเถอะ อย่าคิดมากเลย ปวดหัว หวังว่าทุกอย่างจะราบรื่นนะ!

ผมเพิ่งล้มตัวลงนอน ร่างบางร่างหนึ่งก็ปรากฏที่ประตู

"จินสุ่ย!" เสียงแผ่วเบาดังขึ้น

ผมลุกพรวดขึ้นนั่ง "ซูเหมย?"

ซูเหมยเดินเข้ามาในห้อง สำรวจมองไปรอบๆ

ห้องนี้ช่างเรียบง่ายเหลือเกิน จนผมรู้สึกกระดากอายอยู่บ้าง

ซูเหมยนั่งลงที่ขอบเตียง

...