Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1532

ดงมั่นเสวียเห็นสายตาของฉันจ้องมองเธออยู่ตลอด ไม่รู้ทำไม เธอรู้สึกว่าสายตาของเขาในตอนนี้ ช่างรุนแรงยิ่งกว่าการที่เธอถอดเสื้อผ้าออกทั้งหมดเสียอีก

ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นความรู้สึกที่เธอคิดไปเองหรือเปล่า

"คุณมั่นเสวีย เราสองคนเป็นสามีภรรยากันแล้วนี่ จะมัวมาเขินอายกันทำไมล่ะ" ฉันหันตัวกลับมามองดงมั่นเสว...