Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1387

ดวงตาขุ่นมัวของเขาใคร่ครวญอย่างลึกซึ้งครู่หนึ่ง มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มบางๆ

แล้วไม่ลังเลแม้แต่น้อย เขาหมุนตัวเดินจากไปทันที

เมื่อเห็นกระโปรงสีแดงสดและสีฟ้าน้ำ ดวงตาสีดำสนิทคู่นั้นฉายแววงุนงงสับสน เท้าขาวผ่องราวหยกรีบวิ่งตามเขาไปอย่างรวดเร็ว

ช่างน่าขัน คนตรงหน้านี่เป็นเศรษฐีใหญ่นี่นา จะไม่ให้ถนอมไว้ไ...