Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1316

หนึ่งชั่วยาม ฉันเพิ่งตระหนักว่าในความมืดมิดเช่นนี้ ไม่มีใครมองเห็นสีหน้าของตัวเอง กำลังคิดจะเอ่ยอะไรสักอย่าง เสียงใสเย็นก็ดังขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

"เฮ้ย อยากให้พวกเราเต้นรำด้วยไหมล่ะ!"

ฉันอึ้งไปชั่วขณะ ตลอดชีวิตที่ผ่านมา นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินเสียงไพเราะถึงเพียงนี้

เสียงที่เย็นเฉียบแต่แฝงค...