เสน่ห์เมืองใหญ่

บทที่ 1205

แม้ว่าจะตั้งใจแน่วแน่แล้ว แต่พอมายืนตรงหน้าผมจริงๆ เจิ้งซวงก็ยังรู้สึกเขินอายที่จะเอ่ยปากขอความช่วยเหลือ

เขาพูดไม่ค่อยออกจริงๆ

"มีอะไรก็พูดมา จะตดก็ตดออกมา อย่ามาอึกอักอยู่นั่นแล้ว แกเป็นถึงคุณชายตระกูลร่ำรวย แต่ทำไมไม่มีท่าทางเหมือนคุณชายสักนิด กลับเป็นเหมือนผู้หญิงไปได้ เยิ่นเย้อจริงๆ"

ผมกำลังชื่น...