Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1091

คิดมาถึงตรงนี้ มุมปากของผมก็มีรอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นอย่างหาได้ยาก

รอยยิ้มที่สงบนิ่ง ราวกับคนชราที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมามากมาย จู่ๆ ก็เข้าใจบางสิ่งบางอย่างขึ้นมา

เขาจากไปแล้ว จากไปอย่างเงียบงัน

ใบกระดูกค้นหาทั่วทุกที่แต่ก็ไม่พบ ส่วนใบขาวไม่ได้ออกตามหา แต่เธอก็รู้ว่าผมจากไปแล้ว

ผู้คนรอบข้างต่างลืมเลือนคนผ...