Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 737

สุหลิน ตบหลังหยวนเผิงเบาๆ พลางกล่าวว่า "มาเถอะ ลูกชายที่รัก เราออกไปข้างนอกกันก่อน มีอะไรรอให้ซูเหวยใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วค่อยคุยกัน" สุหลินพาหยวนเผิงค่อยๆ เดินออกไป

แต่ก่อนออกไป เธอเหลือบมองฉันแวบหนึ่ง แววตาเย็นชาจนฉันต้องหดคอโดยไม่รู้ตัว

ฉันยิ้มขื่น ท่าทีของสุหลินให้ความรู้สึกไม่ดีอย่างมาก...